Elke dag gedichtendag: #poëzievoorhetslapengaan is jarig!

Bijna is het weer zover: Gedichtendag. Dit jaar op 31 januari, en voor het eerst de start van de week van de poëzie. Mooi initiatief en ik kijk uit naar de activiteiten die er zullen zijn. Een mooi extraatje, maar eigenlijk is het bij mij al elke dag gedichtendag. Vandaag is #Poëzievoorhetslapengaan namelijk jarig!

Doordat ik onlangs mijn twitterarchief heb gedownload, kon ik gemakkelijk opzoeken wanneer ik met #poëzievoorhetslapengaan begonnen ben. Dat bleek in de nacht van 14 op 15 januari 2012 te zijn. Maar hoe kom je erbij (bijna) dagelijks een fragment uit een gedicht, dat dan ook nog eens in 140 tekens moet passen, de wereld in te sturen? 

Eigenlijk heb ik mijn hele leven al iets met taal en poëzie gehad, en met name tot mijn zestiende schreef ik veel gedichten. Mijn zus kan zich vast nog herinneren dat ik haar eens een ' bundel van eigen hand' cadeau deed toen ik een jaar of 12 (?) was. Ik was er vrij goed in, maar om één of andere reden stopte ik langzaamaan met schrijven. Poëzie lezen doe ik nog altijd graag. Een jaar geleden merkte ik dat ik vaak veel moeite had om in slaap te komen, vanwege een 'vol hoofd'. Het lezen van een roman vergde teveel concentratie dus begon ik met het lezen van gedichten net voor ik ging slapen. Ik merkte dat dit een soort rust teweegbracht, misschien door het ritme van de woorden, of gewoon het langzaam bladeren door een beduimelde bundel.  Sindsdien ligt er een flinke stapel gedichtenbundels naast mijn bed. Die eerste avond was het Bart Moeyaart die de eer had de hoofdpersoon te zijn in de allereerste #poëzievoorhetslapengaan met 'zo kwijt als dood/mag je niet gaan". Er volgden vele schrijvers, variërend van Herman de Coninck tot Dolf Jansen. En soms, heel soms, stiekem eentje van mijzelf. 

Langzaamaan kwam #poëzievoorhetslapengaan bij mijn twittervolgers onder de aandacht en volgden er retweets, reacties en veel 'favorites'. Af en toe koos ik al een aantal regels voor een speciale gelegenheid, bijvoorbeeld toen mijn kleine nichtje Eva werd geboren: "Hoor een moeder / zingt een liedje / voor haar dochtertje van glas / God behoed haar voor de kraaien / en de allereerste kras / voor de hobbels en de kuilen / en het snijden van het gras" (Koos Meinderts)" Juist omdat je iets uitzoekt wat je zelf mooi vindt, en wat bij de ontvanger past, kunnen een paar woorden een echt cadeau worden. Ik probeer dan ook altijd op verjaardags- of rouw- en trouwkaartjes een mooie tekst te zetten. 

In december besloot ik in plaats van onpersoonlijke kerstkaarten persoonlijke poëzie cadeau te doen aan de volgers die dat wilden. Je leest het in het blog "Poëziecadeaus". Dit mondde uit in een maand lang #poezievoorhetslapengaanalscadeau  en vele hoofdbrekens over welke regels bij wie zouden passen. Het was geweldig om te doen, want het effect van mooie woorden werd maar weer eens duidelijk. Misschien het allermooiste voorbeeld en reactie was die van @SigridMCJansen op mijn regels voor haar: "Neem een man, neem een vrouw/Neem mij, neem jou. En laat/ons binnen een jaar of dertig/nog eens op deze zelfde plek / komen staan en nog eens kijken/naar diezelfde bosrand en nog/eens zoeken naar elkaars even/koude hand en denken: ja" (Marc Tritsmans). 

Dit is wat ze terugschreef: "ik ben er stil van. Morgen, over een uurtje, zijn we 29 jaar getrouwd. Toeval? Bestaat niet. Dank je". 

Ik ben blij met deze en alle andere mooie reacties op #poezievoorhetslapengaan ! Ik hoop dat iedereen genoten heeft van zijn of haar persoonlijke regels. In 2013 ga ik door met #poëzievoorhetslapengaan, maar dan wordt het weer mijn eigen keuze. Hoewel.... af en toe een 'verzoeknummer' voor een leuke tweep zal ik vast niet weigeren! 

PS: bekijk hier onder de Storify van #poëzievoorhetslapengaanalscadeau