Voor De LinkerWang werd ik gevraagd een bijdrage te schrijven voor 'De Uitsmijter', een rubiek over je drijfveren. Dat deed ik graag! Het artikel staat in het nummer dat komende weken bij leden op de mat valt. En je kunt het hier lezen. (Klik op de afbeelding of lees direct de pdf).

Dit keer geen blog over een voorstelling of nieuwe kunstaankoop maar over politiek. En goed, ook een beetje over cultuur. Voor Leidsch.nu ga ik voor de rubriek "politiek talent" een keer in de drie weken een korte blog schrijf over iets uit de actualiteit. Naast mijn werk in de kunst- en cultuursector ben ik actief bij GroenLinks Leiden, als voorzitter van het campagneteam en als lid van de werkgroep kunst en cultuur. Voor mijn eerste blog bleef ik dicht bij huis.

Lees "verder kijken dan je neus lang is" op Leidsch.nu

Deze week was ik jarig. Ik begon én eindigde mijn verjaardag in de Leidse raadszaal. Donderdagnacht zat ik op de publieke tribune bij de begrotingsbehandeling in de Leidse gemeenteraad. Vrijdagavond was diezelfde raadszaal ineens het podium van de Veenfabriek, die er de voorstelling BANG bracht. 

In BANG wordt de Nederlandse samenleving onder de loep genomen door afwisselend twee ouderen, twee rijke yuppen en 'de hardwerkende Nederlander'. De ouderen zijn verbitterd en verbijsterd over onder andere het feit dat hun kleinkinderen, 'de kereltjes', niet meer langs mogen komen. De veranderende samenleving wordt treffend weergegeven door de opmerking dat een van de kereltjes in therapie is: 'hij kan niet tegen zijn verlies'. Een van de rijke yuppen worstelt vooral met vragen over de ongelijkheid in de wereld. De ander stelt haar gerust: alleen het eigen ik zou leidend moeten zijn, dan zou de wereld er heel anders uit kunnen zien. Want iedereen kan het goed hebben. De 'hardwerkende Nederlander' verschijnt steeds tussen door en houdt vooral onsamenhangende betogen. Maar vertedert wel.

Bij de try-out vrijdagavond bleek dat de scènes van het oudere echtpaar het meest uitgewerkt waren. Zodra de spelers de stoelen van de oudjes weer raakten werden ze ook echt iemand anders. De harde uitdrukking op de gezichten en de verbeten zinnen bezorgden kippenvel. Bij het wisselen naar de yuppenscenes raakten de acteurs enkele keren de draad kwijt. Door deze slordigheden raakte het publiek de aandacht wat kwijt, en dat was jammer. Toch bleef BANG boeien tot het eind, niet om het minst vanwege de muziek die perfect samenging met het spel. Een groot compliment dan ook voor de Veenfabriek, die een voorstelling heeft weten neer te zetten op een bijzondere locatie, die je aan het denken zet en een wat schurend gevoel achter laat. Zo'n gevoel dat je terug zou willen om het nog een keer te zien! 

Regie Paul Koek, Tekst Gerardjan Rijnders / Rob de Graaf / Arjen Duinker, Muziek Ton van der Meer en John van Oostrum
Spel Reinout Bussemaker, Lizzy Timmers, John van Oostrum en Jacobien Elffers, Dramaturgie Paul Slangen, Kostuums Rebekka Wörmann Foto Bowie Verschuuren